Als hooggevoelig persoon, ook bekend als een HSP, navigeer ik door een wereld vol intense emoties en overweldigende prikkels. Mijn gevoeligheid stelt me in staat om de innerlijke wereld van anderen te voelen, maar het brengt ook een innerlijke strijd met zich mee die ik vaak verborgen houd.
Mijn gevoeligheid maakt me snel emotioneel en overweldigd door de subtiele nuances van het leven. Ik neem de emoties van anderen waar alsof ze mijn eigen zijn, en dit kan soms overweldigend zijn. Maar terwijl ik deze innerlijke stormen doorsta, worstel ik met mijn ego, dat me vertelt dat ik mijn gevoeligheid moet verbergen, dat ik me als een 'echte man' moet gedragen.
Mijn ego fluistert me toe dat ik mijn emoties moet onderdrukken, dat ik geen 'mietje' moet zijn. Het probeert me te overtuigen dat het tonen van mijn gevoeligheid een teken van zwakte is. En wanneer ik toch mijn emoties toon, voel ik de straf van mijn ego. Het kwetst me, vernedert me, en maakt me bang om mijn ware zelf te tonen aan de wereld.
Deze innerlijke strijd, die zich afspeelt in de diepten van mijn geest, maakt het moeilijk voor mij om mijn emoties te uiten. Mijn ego domineert mijn fysieke expressie, waardoor ik me gevangen voel in een vicieuze cirkel van onderdrukking en zelfoordeel.
Maar er is een uitlaatklep, een manier om mijn stem te laten horen zonder de tussenkomst van mijn ego: het geschreven woord. Door mijn gedachten en gevoelens op papier te zetten, vind ik een vrijheid die mijn ego niet kan beheersen. Hier kan ik mijn ware zelf zijn, zonder angst voor veroordeling of afwijzing.
Dus terwijl mijn innerlijke strijd voortduurt, vind ik troost in het feit dat ik via mijn schrijven een stem kan geven aan mijn gevoelens. Het is een manier om mijn kwetsbaarheid te omarmen, om te erkennen dat mijn gevoeligheid geen zwakte is, maar eerder een kracht die me definieert als wie ik werkelijk ben: een hooggevoelig persoon die de moed heeft om authentiek te zijn, zelfs in het aangezicht van zijn eigen ego.
Reactie plaatsen
Reacties